پلیمر چیست

پلیمرها ساختارهای بلند مولکولی هستند که از تکرار واحدهای سازنده به نام مونومرها تشکیل می‌شوند. این واحدها توسط وابستگی‌های شیمیایی به یکدیگر متصل می‌شوند. ویژگی‌های اصلی آنها عبارتند از: انفعالیت شیمیایی: پلیمرها می‌توانند به راحتی با مواد دیگر واکنش دهند، که این انفعالیت می‌تواند به تولید محصولات جدید و کاربردهای مختلف منجر شود.

چگالی: این مواد چگالی پایینی دارند که آنها را به عنوان مواد سبک واستفاده‌پذیر می‌کند.

مقاومت مکانیکی: بسیاری از آنها مقاومت مکانیکی مناسبی دارند، که از آنها برای تولید مواد سازگار با محیط و قطعات مختلف استفاده می‌شود.

الکتریکی و حرارتی: ویژگی‌های الکتریکی و حرارتی این مواد به تولید عایق‌های الکتریکی یا مواد عایق حرارتی مناسب منجر می‌شود.

شکل‌پذیری: بسیاری از آنها قابلیت تغییر شکل و فرم پذیری دارند، که از آنها در تولید محصولات انعطاف‌پذیر و کاربردهای انعطاف‌پذیر بهره‌مند می‌شود.

پلیمرها در صنایع مختلف از جمله پزشکی، الکترونیک، بسته‌بندی و صنعت خودرو به وفور استفاده می‌شوند.

پلیمرها به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند: طبیعی و مصنوعی.

پلیمرهای طبیعی: پلی‌ساکاریدها: مانند نشاسته و گلیکوژن که در گیاهان و حیوانات یافت می‌شوند.

پروتئین‌ها: مثل الاستین و کراتین که در بافت‌های حیوانی و گیاهی وجود دارند. لیگنین: یک پلیمر غیرفرمالینی که در دیواره سلولی گیاهان وجود دارد.

پلیمرهای مصنوعی: پلی‌اتیلن (PE): یکی از پرکاربردترین ها که استفاده‌های گسترده‌ای از جمله بسته‌بندی و ساخت لوله‌ها دارد.

پلی‌پروپیلن (PP): برای ساخت کیسه‌های پلاستیکی، بطری‌ها و قطعات خودرو استفاده می‌شود.

پلی‌وینیل کلراید (PVC): در ساخت لوله‌ها، پوشش‌ها و مواد ساختمانی استفاده می‌شود.

پلی‌استیرن (PS): برای ساخت بطری‌ها، ظروف یکبار مصرف و محصولات دیگر استفاده می‌شود.

پلی‌اورتان (PU): در تولید فوم‌ها، لباس‌ها، وسایل پزشکی و اسفنج‌ها استفاده می‌شود.

پلی‌تترافلوئورواستر (PTFE): معروف به تفلون، برای ساخت ظروف نچسب و مقاوم در برابر حرارت استفاده می‌شود.

هر یک از این دسته ها ویژگی‌ها و کاربردهای خاص خود را دارند و در صنایع مختلف به عنوان مواد اصلی یا ترکیبی مورد استفاده قرار می‌گیرند.